Wandelen

Lawinegevaar op weg naar het Juklavatnet

Nabij Folgefonna national park, in gemeente Kvinnherad, ligt bovenin het Mauranger gebergte een adembenemend mooi bergmeer; het Juklavatnet. Vanaf het Jukla kraftstasjon kun je binnen drie uur naar boven en weer naar beneden wandelen. Een prima opwarmwandeling voor als je, net als wij, de volgende dag de nabij gelegen Trolltunga wilt beklimmen!
locatie Juklavatnet
Bron: Google Maps
De hiketocht wordt niet gemarkeerd, maar spreekt redelijk voor zich. Zorg wel voor waterdichte schoenen, want zeker als er veel smeltwater is, kun je erg lastig de beekjes oversteken zonder natte voeten te krijgen. Eenmaal bij het bergmeer aangekomen kun je zelfs nog doorlopen tot aan de gletsjer. Het wordt ernstig afgeraden om dichtbij of op de gletsjer te komen zonder goede uitrusting, gids of ervaring. Een bevredigend alternatief kan zijn om de route langs het zuiden van de gletsjer te pakken, daar heb je prachtige ijs- en steenformaties!

Hoe kom je bij het Juklavatnet?

Adres voor in de navigatie: Juklavatnet. Mocht je navigatiesysteem dit niet herkennen en je komt vanaf het westen/Bergen, voer dan eerst Jondal in (gewoon het dorp of willekeurige straat),  na de oversteek met de ferry voer je Odda in en rijd je vervolgens door tot aan het einde van de Jondalstunnelen. Met het fjord aan je rechterhand ga je rechtsaf, meteen weer rechts en volg je de weg helemaal tot aan de Jukla Power Plant. (Lees verder voor details!)

Onze ervaring

Vanaf het moment dat we vliegveld Bergen verlieten, op weg naar het Juklavatnet, kregen we al het vreemde gevoel dat er iets anders was aan ‘ons Noorwegen’. We konden nog niet echt plaatsen wát dan precies, maar er klopte ‘iets’ niet. We reden richting het oude, vertrouwde Odda, staken over met de ferry en namen volgens de instructies uiteindelijk het veel te smalle bergweggetje. Zodra je zo’n weg oprijdt waarop je onmogelijk een tegemoetkomende auto kunt passeren, weet je dat je in Noorwegen bent en iets moois tegemoet gaat. Maar in plaats daarvan stuitten we op een brug die in het midden werd afgesloten door een hek. Naast het hek stond een bordje met een Noorse tekst. Verder dan ‘takk’ en ‘morn morn’ reikte ons Noors op dat moment niet, dus we hadden geen flauw idee wat we nu moesten doen. Stond er ‘verboden toegang’? hiketocht Juklavatnet Gelukkig hadden we een app gedownload waarmee je foto’s met Noorse tekst kon vertalen naar het Engels! Laten we dat eens proberen. Oh ja, natuurlijk. In de bergen heb je NOOIT bereik. En nu? Bart-Jan vond dat we prima door konden rijden, terwijl ik ervan overtuigd was dat het onze dood zou worden. Na een pittige discussie, trok Bart-Jan aan het langste eind. We besloten de brug over te steken en het hek netjes achter ons dicht te doen. En daar kregen we geen spijt van. hiketocht Juklavatnet De rit over de bergweg naar boven was waanzinnig! We konden alleen stapvoets rijden, omdat we hier en daar uit moesten wijken voor schapen en er soms ineens een tractor om de hoek kwam zijlen, maar wat een prachtige natuur! Alles was knalgroen, hier en daar kwam een waterval naar beneden en de bergen werden steeds ruiger en hoger. De weg bleek goed geasfalteerd en relatief makkelijk te rijden te zijn. Later leerden we dat dit te maken heeft met de waterwegen die zijn aangelegd in het Mauranger gebergte, de meest uitdagende waterweg die ooit is aangelegd in Noorwegen. hiketocht Juklavatnet Hoe hoger we kwamen, hoe meer sneeuw we om ons heen zagen. Aanvankelijk vonden we daar niet zoveel van. Het was niet heel raar dat er hoog in de bergen sneeuw lag. Tot we ons realiseerden dat er nog wel boompjes groeiden. We zaten dus nog helemaal niet zo hoog in de bergen.. Huh? hiketocht Juklavatnet hiketocht Juklavatnet Eenmaal gearriveerd bij de parkeerplaats waren we omringd door flinke pakken sneeuw en bevroren bergmeren, waaronder het Markjelkevatnet. Op het moment dat we uit de auto stapten, liep er een man met een wandelstok, gevolgd door een energiek jongetje met een nog energiekere hond op ons af. De man sprak enkel Noors en vroeg zijn kleinzoon om als tolk te fungeren (die sprak vreemd genoeg vloeiend Engels). De Noorse schapenherder (AHA!) vertelde ons over de extreem strenge winter en koude zomer die ze gehad hadden. Daardoor lag er nog veel sneeuw op de route naar het Juklavatnet. We moesten erg voorzichtig zijn, de voetsporen volgen die zij hadden achter gelaten en terugkeren waar zij waren teruggekeerd. Verder lopen of van hun route afwijken was dom en gevaarlijk in verband met onberekenbare sneeuw en lawinegevaar. hiketocht Juklavatnet Ondanks dat we niet naar het bergmeer konden wandelen en ik zo mijn twijfels had over de veiligheid, wilden we toch graag een stuk lopen in deze prachtige omgeving. Dus haalden we de sneeuwstokken uit de auto, trokken we onze warme kleding aan en besloten we het advies van de beste man op te volgen. Noren geven tenslotte nooit ongevraagd advies. En toen begon het te dagen. Dát was er zo maf aan Noorwegen dit jaar. Alle bergtoppen zijn nog wit! hiketocht Juklavatnet Al snel kwamen we erachter dat de beste man geen woord gelogen had. We volgden braaf de voetsporen die hij en zijn kleinzoon hadden achtergelaten, maar Bart-Jan zakte alsnog één keer tot zijn lies in de sneeuw weg. Met de sneeuwstokken voor ons uit, vervolgden we onze weg door het flinke pak sneeuw. hiketocht Juklavatnet hiketocht Juklavatnet Na een korte wandeling van ongeveer een half uur, kwamen we bij een stuwdammetje uit. Op het kleine ‘eilandje’ van gras hielden de voetsporen op. Dit betekende dat onze tocht naar het Juklavatnet hier ook ophield. We besloten om de omgeving in ons op te nemen en waren gefascineerd door wat we toen zagen. Vanaf de stuwdam liep een mini stroomversnelling naar beneden, richting het meer waar we de auto hadden geparkeerd. De weg naar boven hebben we ons NIET gerealiseerd dat er onder de lap sneeuw rechts van ons gewoon water was! Als we hadden afgeweken van de voetsporen, was de kans groot geweest dat we door de sneeuw weg waren gezakt in een stroomversnelling die onder het ijs door liep. Wow… hiketocht Juklavatnet Zo blijkt maar weer dat er een engeltje op onze schouder heeft gezeten die ervoor gezorgd heeft dat we werden gewaarschuwd door de Noor en zijn kleinzoon. Want ook sneeuwstokken kunnen op zo’n moment niet opboksen tegen het geweld van de natuur. hiketocht Juklavatnet De omgeving was desalniettemin erg indrukwekkend. Wat je zag was één groot klaslokaal dat je leerde over de effecten die een gletsjer op haar omgeving heeft. Je ziet er uitgeslepen bergwanden, tapijten van mos en sneeuw, naar beneden gerolde stenen hier en daar en helemaal onderaan bij de parkeerplaats vind je bergen kleine keien. hiketocht Juklavatnet Als je door zou lopen in het geval van betere weersomstandigheden, zou je na het dammetje uitkomen op een vrij vlak stuk. Hierna kun je een beek oversteken aan de noordelijke kant van het Botnatjørna meer. Daar vandaan kun je het pad naar Botnane volgen, langs een “throw-on cairn”, een ravijn waar je een steentje in hoort te gooien voor goed geluk. Vanaf de ravijn loop je daarna vrij vlot een vallei in die je naar de Botnabrea gletsjer brengt. hiketocht Juklavatnet Maar wij zijn braaf omgekeerd en hebben onze eigen voetsporen gevolgd, terug naar de parkeerplaats. Daar hebben we ons nog even vermaakt met de prachtige meren en het uitzicht op de ruige bergformaties bekleed met mos en sneeuw. hiketocht Juklavatnet hiketocht Juklavatnet We lieten het winterse Juklavatnet achter ons. Op de terugweg werd het landschap zo snel als het op de heenweg wit werd weer groen. Zelfs de schapen waren speciaal voor ons ontwaakt uit hun middagdutje. Of ze waren gewoon boos dat we ze wakker hadden gemaakt.. Ze blaatten in het Noors, dus ik kon het niet zo goed verstaan. hiketocht Juklavatnet hiketocht Juklavatnet hiketocht Juklavatnet Het was een leerzame middag die veel zou betekenen voor de rest van onze reis. Want met deze hoeveelheid sneeuw bij het Juklavatnet.. Hoeveel sneeuw zal er op de Trolltunga liggen morgen?! En dat bordje? Dat bleek te betekenen “Doe het hek even achter je dicht, want er lopen hier schapen en dat zijn MIJN schapen, dus schiet ze alsjeblieft niet dood.” Misschien toch handig om Noors te leren voor onze volgende reis..

Persoonlijk reisadvies

Wil je hulp met het samenstellen van jouw droomreis naar en door Noorwegen? Of het organiseren van je reis compleet uit handen geven? Neem contact met mij op en dan ben jij straks ook Lost in Norvana!

3 reacties

    • Lost In Norvana

      Bedankt voor je enthousiasme Marja! Mocht je nog vragen hebben of tips nodig hebben voor een bepaalde omgeving, schroom niet om contact met me op te nemen! Ik help je graag met het creëren van een onvergetelijke reis.

      • Marja Butter van Bruggen

        Dank je wel voor je aanbod ik moet zeggen wij komen al bijna 40 jaar in Noorwegen en hebben het van alle hoeken en gaten door kruist voor al op plekken waar geen tourristen komen want dat vind ik het moois.
        En door jou verslagen kom ik toch weer dingen tegen die ik niet wist dus je ziet je bent nooit te oud om te leren
        Deze zomer gaan we weer ruim vier weken naar Noorwegen op vijf verschillende plaatsen als volgt 1 week Dreganes dit ligt bij Ølen dus zullen we het nationale park Folgefonna in gaan.
        Daarna gaan we naar Hella dat ligt langs de Sognefjord en hebben we tijd voor het gebied Sogn og Fjordane.
        Dan schuiven we op naar Hundeidvik dat ligt bij Alesund dus wordt het zeker weer de Atlantic route en Trollstigen.
        Daarna zakken we naar het Hemsedal waar ook genoeg te zien is.
        Dan verder terug naar Kragaro
        Dus als jij nog speciale dingen weet voor één van deze gebieden hoor ik het graag.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.