Polar
Fjällräven,  Persoonlijk

Fjällräven Polar 2017 – dag 3: Fysiek en mentaal overdonderd

Toen ik vorig jaar januari op een hondenslee stond in noord-Noorwegen, werd ik overdonderd door emoties en zei ik hardop “Dit wil ik de rest van mijn leven doen. Dit is wat geluk is. Dit is het.” En nu ineens mocht ik deze bijzondere reis gaan maken.. Op dag 3 begon ik aan de tocht waar ik al zo lang van droomde. Was ik er klaar voor? Nee. Had ik vertrouwen in mezelf? Zeker niet. Maar ik deed het maar mooi wel even. Fjällräven Polar 2017 zou deze woensdag dan écht van start gaan. En ik was erbij.

Inpakken voor gevorderden

Door de emotionele avond van gisteren werd ik wakker met dikke ogen. De ochtend begon vroeg en met een stevig ontbijt. Gevolgd door het verzorgen van genoeg warm water voor onze thermosflessen en het inpakken van AL onze spullen. En met AL bedoel ik ook echt AL onze spullen. Als ik nu naar onderstaande foto kijk, moet ik smakelijk lachen om de hoeveelheid zooi die ik had meegesleept. Gelukkig ging een deel ervan met de bus mee naar de eindbestemming en hoefde ik niet alles in mijn slee mee te zeulen.

Fjällräven Polar

Na een korte busrit werden we afgezet op de plek in Signaldalen waar het allemaal moest gaan gebeuren. Voordat de bus stil stond, konden we de honden al horen blaffen. Een golf van kippenvel overviel me. Je hebt geen idee hoeveel lawaai 200 Alaskaanse huskies kunnen maken. Mijn hemel! Het enthousiasme dat de honden hadden was ook zichtbaar bij de Polar deelnemers. Ikzelf wist van gekkigheid niet waar ik kijken moest en vergat bijna m’n rugzak uit de bus mee te nemen.

Fjällräven Polar

De ontmoeting met mijn honden

Onze hoofdmusher Anna nam ons mee naar de plek waar onze sledes opgesteld stonden. Dat was ook het moment dat we onze hondjes voor het eerst ontmoette. Ik was opslag verliefd op deze lieve bruine knuffelkont. Iedere keer als ik met spullen voorbij liep om mijn slee in te laden, besprong hij me en hield hij me vast met zijn voorpootjes. Wat een lieverd!

Fjällräven Polar

Fjällräven Polar

Door geluiden van vorig jaar was ik nogal bang voor de Tetris puzzel die in onze slee moest, maar dat ging verrassend goed! Mijn rugzak, slaapzak, onze tent, maaltijden, de keuken voor de hondjes, sneeuwscheppen, sneeuwschoenen, thermosflessen.. Het paste er zowaar allemaal in!

Fjällräven Polar 2017

En daar was ie dan: het startsein. Als één van de laatste teams zagen we onze expeditiegenoten de startstreep over sleeën. Dat ging niet allemaal even soepel, hier en en daar gingen er een aantal op hun kant. Dat was het moment dat ik nerveus begon te worden. Wat nou als ik mezelf nu al zo erg bezeer dat ik de tocht niet kan maken?

Gelukkig gebeurde dat niet. Ik had de slee goed onder controle en liet rustig mijn rem opkomen. Met een noodgang schoot mijn slee vooruit en zoefde ik over een stuk weg, richting de startstreep. Daar stonden Carl en Andreas mij met een glimlach op te wachten. Met een hele grote grijns op m’n gezicht gaf Carl een high five (sorry Andreas, ik had toch echt één hand nodig om m’n slee vast te houden) en de tranen sprongen in mijn ogen. Daar gingen we dan. Onwards into the wild. 

Fjällräven Polar
Mijn rots in de branding voor de komende dagen

Beter dan dit wordt het niet (of toch wel?)

Van de eerste paar uur op de slee heb ik geen beeldmateriaal. Ik was namelijk te druk met om me heen kijken, tranen van geluk onder mijn bril vandaan vegen en al stuntelend mijn sneeuwbril opzoeken in een poging niet sneeuwblind te worden door het prachtige weer. Het was hard werken het eerste stuk. We moesten namelijk een behoorlijke klim maken de bergen in. Je wordt dan geacht mee te ‘steppen’ met je slee, om de hondjes wat te ontlasten. Een behoorlijke work out! En als je het niet doet? Dan kijken ze heel kwaad om of je even met je luie reet in beweging kunt komen.

Het mooiste moment was dat ik compleet buiten adem bovenaan een heuvel kwam, om me heen keek en dacht “Dit is het gelukkigste moment van m’n leven. Beter dan dit wordt het niet.” (Later die week zou blijken dat dat dus mooi wel kon..)

Fjällräven Polar

Het duurde een paar uur tot we het eerste checkpoint hadden bereikt. En nee, er zat niet ergens in de bergen een resort verstopt. Wel was er een WC! Een echte WC! Of nouja, een gat in de grond met een houten hutje er omheen. Maar het was een WC! En er was lunch. Warme vruchtensoep met kebabstoofpot. Hoezo geen resort? Dit was ook het moment om ons te beschermen tegen de zon. Zonnebrand was geen overbodige luxe in deze omstandigheden. Net een all inclusive vakantie, hoor!

Fjällräven Polar

Yoga en Polar modeshows op de slee

Na een pauze van ongeveer een uurtje vervolgden we onze reis. Ongeveer een uur na vertrek, begonnen mijn tenen te protesteren. Ze hadden het koud. En dan zit er maar één ding op: yogaoefeningen doen op je slee. Een beetje met je benen wapperen, squats doen, met je armen zwaaien, twerken.. Hoe gekker, hoe beter. Alles om warm te blijven! Een slokje warm water er achteraan en repeat. 

De grootste truc tijdens zo’n tocht is temperatuurmanagement. Je bent constant bezig met jezelf aan en uitkleden. Al sleeënd! Rits open, rits dicht. Jas aan, jas uit. Jas in de slee stoppen, jas uit de slee halen. Bril op, bril af. Etc. Het spannendste moment was toen ik al sleeënd vast kwam te zitten in mijn Polar Parka. Dan kun je alleen maar hopen dat je de afstand tot je voorganger goed genoeg hebt ingeschat toen je de jas in dook.

Fjällräven Polar

Verder heb je vooral heel veel tijd om na te denken als je op de slee staat. Volgens mij moeten mushers echt enorm goed zijn in zelfreflectie. Je zit namelijk opgescheept met je eigen ik. En je hoofd staat geen seconde stil. “WOW, wat is het hier mooi.” “Kon m’n moeder dit maar zien.” “Wat zal m’n lief aan het doen zijn?” “Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou meemaken.” “Wat is zo’n slee eigenlijk groot.” “Kijk m’n hondjes eens rennen.” “Waarom zijn we zo onaardig voor de aarde?” “Ik had echt wetenschapper moeten worden.” “Of milieuactivist.” “Of dierenarts.” “Man, ik wil hier echt wonen!” “Ik ga nooit meer naar huis.” “Kut, ik heb het koud.” “AHHH, REMMEN!!!”

Fjällräven Polar
In the middle of nowhere

Fysiek en mentaal overdonderd

Na een hele lange dag op de slee (ik meen 8 à 9 uur, maar zeker weten doe ik het niet), bereikten we de plek waar we ons Polar kamp voor die nacht zouden opzetten: Råstojaure. Een gigantisch bevroren meer in de middle of nowhere in het noordelijke puntje van Zweden. Het avontuur in de sneeuw had sporen nagelaten op mijn lichaam. Mijn tenen waren koud, mijn rug deed zeer en mijn hele lijf was moe. Maar tijd om bij te komen was er niet! We moesten meteen aan het werk. Onze belangrijkste prioriteit: de honden. Hun harnassen moesten af, ze moesten hun jasjes aan, de stake line moest ingegraven worden, de honden moesten aan de stake line bevestigd worden, er moest eten voor ze gemaakt worden.. En daarna moest de tent nog opgezet worden en moesten we ons eigen eten verzorgen, bij voorkeur allemaal voor de zon onder ging. Een uitdaging. Zeker met een lijf dat koud, moe en pijnlijk is.

Levensgevaarlijke situatie

Hier kwam ik mezelf kei- en keihard tegen. Ik wist dat het geen makkie zou worden aangezien ik ongetraind dit avontuur aan ging, maar deze avond realiseerde ik me hoe stom dat eigenlijk was. Zonder mijn teamgenoten was deze situatie levensgevaarlijk geweest, omdat ik echt niet in m’n ééntje de tent overeind had kunnen krijgen met een lijf dat overduidelijk klaar was met deze martelgang. Ik was zowel fysiek als mentaal compleet overdonderd. Polar was een uitputtingsslag.

Fjällräven Polar
Ons nederige stulpje

Als klap op de vuurpijl moesten we met 4 personen op één brander water koken voor ons avondeten, om te hydrateren en alvast voor ontbijt. Om de één of andere reden bleken 3 van onze branders niet te werken of heel slecht te werken. Ik kan je vertellen dat zoiets heel vies tegen valt als je koud bent, pijn hebt, honger hebt en naar bed wilt. Terwijl veel van onze expeditiegenoten al lekker in hun tent op zaten te warmen, zaten wij in het donker te prutsen met onze branders. (Ik geef toe, het leverde wel mooie beelden op!)

Fjällräven Polar
Foto door Nicklas Blom

Dankzij goed team work en doorzettingsvermogen gingen we na Polar dag 1 alsnog met gevulde buikjes en warm water voor ontbijt onze slaapzak in. En dat was maar goed ook, want het bleek een pittige nacht te worden..

5 reacties

  • Kirsten | Travelaar.nl

    Wauw! Wat super stoer dat je dit gedaan hebt. Een tocht met een slee staat zeker op mijn bucketlist, maar ik ben niet zo’n waaghals dus een paar uurtjes voor de fun zou voor mij voldoende zijn.. Maar wat een geweldige plaatjes zeg!

  • Eugénie

    Wat een prachtige reis zeg. Lijkt mij een geweldige ervaring. Wij houden alleen absoluut niet van sneeuw en kou….. dus vrees dat t er nooit van zal komen. Noorwegen willen we ooit nog eel eens naar toe, maar dan in de zomer.

  • Monique

    Elke dag heb ik aan je gedacht. Wat zou ze nu doen….hoe is haar ervaring deze dag….houdt ze het vol….Geniet ze van elk moment hoe zwaar het ook is. Elke avond wachten op het filmpje….meegenieten op afstand. Super trots op je zijn….En dan nu het verhaal . 30 jaar jonger en ik zou zo mee willen doen. Ben benieuwd naar het volgende verhaal.

  • Daphne

    Echt een super bijzondere ervaring was dat! Stiekem wel een beetje jaloers hoor haha. Ik denk dat jij een wandeltocht met een husky in Zweeds Lapland ook heel tof zou vinden 😉 Lekker buiten op pad met de honden! Echt zo ontzettend gaaf!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.