Groepsfoto onder het Noorderlicht
Winter in Noorwegen

Sprookjesweek voor volwassenen: Tromsø

This article is also available in: Engels

Afgelopen woensdagavond arriveerden we na een een ietwat heftige landing weer op Schiphol. Doordat we direct weer aan het werk en huishouden moesten geloven, heeft dit blog eventjes op zich laten wachten, maar wat kijken wij terug op een ongelooflijke week. Disney is er niks bij en de gebroeders Grimm kunnen wel inpakken.. Zet twee volwassenen in Tromsø neer en zij maken hun eigen sprookje. Het allermooiste sprookje.

Ik beloof plechtig om de safari’s, expedities en andere fantastische activiteiten uitgebreider te beschrijven in aparte blogs voor de liefhebbers die eenzelfde vakantie overwegen, maar voor nu wilde ik heel graag een (lange) samenvatting van een fantastische droomvakantie met jullie delen.

Dag 1 – Een stoffige start in Tromsø

Deze reis naar Noorwegen was de allereerste die we bij een reisorganisatie boekten. Normaal gesproken rapen we routes, tickets, hotels en activiteiten liever zelf bij elkaar, maar door tijdgebrek vooraf besloten we voor een pakketreis te kiezen. Al snel bleek dat niets voor ons te zijn. De communicatie vanuit het reisbureau was minimaal, ongeïnteresseerd en soms zelfs non existent. Toch niet wat je verwacht als je zo’n bedrag komt brengen. Daarbij komt nog dat we twee vertraagde vluchten van SAS troffen, waar we €18,- hebben betaald voor een bekertje water en een zakje nootjes.

De verlichte haven van Tromsø in de avond

De start van deze week was er één als van een stoffige diesel, maar die diesel bleek een prachtige oldtimer te zijn die stond te trappelen om zijn ware aard te laten zien. Na een soepele transfer (15 minuten met de taxi) van het vliegveld naar het hotel, werden we warm onthaald in hotel Thon Polar. En ja, ik doe even ordinair aan namedropping hier, want het was een super basic hotel, maar wat een fantastisch personeel. Stuk voor stuk waren ze super vriendelijk, spontaan en altijd bereid om te helpen of tips te geven. En we scoorden bij één van hun ook meteen een vakantieadres en een dinerdate voor aankomende zomer. Echt top!

We besloten de avond te gebruiken om Tromsø wat te verkennen en het ophaalpunt voor de volgende dag te zoeken. Ondanks dat de temperatuur slechts twee graden onder nul was, zorgde de ijzige wind voor een snijdende kou. Dit maakte de stad nóg stiller, serener en mooier. Zonder gevoel in ons gezicht, genoten we van wat prachtige plekjes in het centrum van Tromsø.

Struinen door het stadscentrum van Tromsø in het donker

Dag 2 – Schattige rendierenkontjes en leven als Sami

De volgende dag werden we om 9 uur opgehaald in de haven vlakbij ons hotel. Na anderhalf uur langs fjorden, meren en bergen te hebben gereden, kwamen we aan bij Camp Tamok. Een vrolijke Finse schone genaamd Linda sprong in onze bus om uit te leggen hoe het dagprogramma eruit ging zien. We werden in warme bodysuits gehesen waarna we de enige twee gegadigden bleken te zijn voor de sledetocht met rendieren. Best luxe, zo’n privé tour! Meer rendier voor ons!

We werden voorgesteld aan onze gids, Roar (ja, echt). Een guitige man vol humor met jarenlange ervaring in de Noorse bergen en een hele bups rendieren. Hoeveel precies wilde hij niet zeggen, want dat hoor je niet te vragen aan een Sami. Dit is namelijk net als vragen hoeveel euro er op zijn bank staat. Hij weet niet hoeveel rendieren zijn vrouw heeft, maar wel hoeveel geld ze op de bank heeft staan.

Twee blije mensen op een rendierenslee

We werden verwelkomd in zijn lavvu (een soort tipi tent gemaakt van rendierenhuid met een openhaard in het midden) waar we genoten van fantastische verhalen over zijn levensstijl, familie, voorvaderen, geloof en rendieren. Doordat wij de oren van zijn kop vroegen, liepen we al snel drie kwartier achter op schema.

In een bescheiden rendierentreintje van twee rendieren en twee sledes, maakten we daarna een tochtje door het meest adembenemende landschap dat we tot dan toe hadden gezien. Rechtstreeks over het bevroren Lake Tamok, met niets anders dan het geluid van klikkende rendierenhoeven en de krakende sneeuw onder de slee. Als ik woorden in mijn vocabulaire had die konden omschrijven hoe ik me op dat moment voelde, had ik ze hier allemaal opgeschreven. En heb je enig idee hoe schattig rendierenkontjes eigenlijk zijn?!

Na de tocht hebben we samen met Roar en de andere verkleumde toeristen in het kamp genoten van een warme maaltijd in een grote, verwarmde lavvu, waarna we terug gebracht werden naar Tromsø.

Die avond genoten we van elkaar en (met een beetje gemengde gevoelens) van een reindeer shank met cranberries, linzen en boerenkool in Bardus Bistro. Met een hele diepe zucht namen we afscheid van de eerste dag van ons eigen sprookje.

Rendier eten in Bardus Bistro Tromsø

Dag 3 – Crossen door de bergen en romantiek onder een groene hemel

Op dag drie stond ons wederom een tripje naar kamp Tamok te wachten. Mét overnachting deze keer! Omdat we de dag ervoor al geleerd hadden dat we ons daar ontzettend thuis voelden tussen de lavvu’s, meters sneeuw, hoge bergen, prachtige vergezichten en oorverdovende stilte, keken we er ontzettend naar uit!

Na het pakken van onze koffers, uitchecken bij het hotel en anderhalf uur rijden, arriveerden we weer bij het kamp. Deze keer kregen we niet alleen een warme bodysuit aan, maar ook twee paar handschoenen extra en een helm. We gingen namelijk een sneeuwscootertocht maken met -16℃. In het donker!

Het welkomsbord van Camp Tamok in Signaldalen

Die sneeuwscooters waren wat lastig te besturen, omdat je er ten eerste best veel kracht voor nodig hebt. Daarnaast trekken ze op met het temperament van een gloednieuwe Kawasaki en zijn ze eigenwijs als een brugklasser aangezien je op sneeuw rijdt. Daarom koos ik ervoor om Bart-Jan te laten rijden en veilig plaats te nemen op de passagiersplek. Gewapend met een GoPro uiteraard. De volle maan zorgde ervoor dat de witte bergtoppen ons toelachten en de wolkenvrije lucht trakteerde ons op een prachtige sterrenhemel.

Uitzicht over besneeuwde bergtoppen op de grens van Noorwegen, Zweden en Finland

We reden tot boven de boomgrens de bergen in en werden beloond met uitzicht over de wolkenvelden die boven Finland en Zweden dreven. Doordat we een wel hele bijzondere camera (Sony A7S) bij ons hadden, konden we foto’s maken alsof we op een andere planeet waren. En zo voelde het ook. Ik bedoel.. Kijk nou! 

Bij terugkomst in kamp Tamok konden we onze handen warmen aan loeihete koffie en een warme maaltijd. Sneeuwscootergids Tor vertelde ons dat het Noorderlicht die avond te zien zou zijn vanuit de vallei, dus na het eten snelden wij ons naar de vallei met ons statief en gezelschap van een stel dat we die middag ontmoet hadden. Op het moment dat ik uit verveling een foto maakte van Bart-Jan en de foto terug keek op het schermpje, zag ik iets bijzonders. De lucht kleurde namelijk groen. “Eh, schatje? Is dit Noorderlicht?” En voor we het wisten trok er een gigantische groene streep over ons hoofd. “FUCK JA DIT IS NOORDERLICHT!”

Noorderlicht boven Camp Tamok, Signaldalen

Overal waar we konden kijken, trok het natuurwonder haar strepen door de heldere hemel. Soms vergaten we zelfs even dat we zonder handschoenen aan het fotograferen waren en onze vingers daardoor niet meer voelden. We werden getrakteerd op een show die wel 20 minuten duurde! 

Toen naast onze handen zelfs ons haar begon te bevriezen en aurora zich had terug getrokken besloten we terug te gaan naar de lavvu om op te warmen. Onderweg naar boven, kwamen twee gidsen uit het kamp ons tegemoet gelopen omdat ze enigszins bezorgd begonnen te raken. Zo lang waren we dus al weg..

Noorderlicht boven Camp Tamok

We waren nog geen 5 minuten terug in het kamp, toen we opnieuw een groene streep achter de bergen vandaan op zagen trekken. Terwijl ik de andere Noorderlichtjagers waarschuwde, lichtte de hele lucht op. Een explosie van variaties groen licht danste over ons hoofd. Dit was het allermooiste dat ik ooit met mijn blote ogen heb gezien. Je hebt géén idee hoe magisch dit verschijnsel is. Ik kon dan ook niet anders dan met open mond naar de hemel staren en alles maar gewoon laten gebeuren.

Noorderlicht boven Camp Tamok, Noorwegen

Tot Bart-Jan plots mijn aandacht trok. Hij had een cadeautje in zijn handen met een bijpassende groene strik erom. En terwijl Aurora voor de meest romantische achtergrond OOIT zorgde, sprak hij vier woorden uit die héél veel voor mij betekende. In het pakje zat de allerprachtigste zilveren ketting met een rendierenkopje waar ik al 3 dagen verliefd naar keek in de etalage van de juwelier om de hoek.. Dit is het meest romantische dat me OOIT is overkomen. EVER. Ik kan hier maar één ding over zeggen; zelfs tranen van geluk doen pijn als het zo koud is buiten.

Rendierkettinkje

Dag 4 – Kampioenschap koukleumen tijdens de hondensledetocht

Nog wat wiebelig van alle indrukken van de vorige avond, namen we plaats aan de ontbijttafel in kamp Tamok. Door het raampje van de cabin konden we de huskies al onrustig zien rondlopen in hun kennel. Man, wat willen die beesten graag rennen! Ze loeiden en blaften zo luid, dat we elkaar op een gegeven moment niet eens meer konden verstaan. En dat kwam mooi uit, want wij gingen vandaag met ze op hondensledetocht!

Huskies knuffelen bij Lyngsfjord Adventure

Met gevulde buikjes, stapten we in onze vertrouwde bodysuits en liepen we richting de kennels waar gids Marcus ons opwachtte. We kregen per paar een slee met 5 Alaska huskies toegewezen. Natuurlijk moest ik eerst even met de ze door de sneeuw rollen en kroelen voordat we konden vertrekken. Al verliep dat niet helemaal soepel, want onze honden braken los doordat er een touw knapte. Stiekem was het best grappig om de gidsen tot hun billen in de sneeuw weg zien zakken in een poging de honden te pakken te krijgen. Eenmaal opnieuw voor de slee geknoopt, gebeurde het nóg een keer! Dat beloofde wat voor de snelheid waarmee wij de vallei zouden betreden..

Hondensledetocht door Signaldalen, Noorwegen
Hondensledetocht maken door Signaldalen, nabij Tromsø

Nadat gids en hondenfanaat Marcus het startsein gaf, knalden de honden uit hun startblokken alsof ze 300 kittens voorbij hadden zien rennen. Het geblaf, geloei en gepiep stopte direct. Het leek wel of ze renden voor hun leven. Eén van ons mocht de slee besturen en de ander op een rendierenvel genieten van het uitzicht. De heenweg stuurde Bart-Jan, maar op de terugweg stond ik aan het roer. Mijn hemel, wat heb ik daarvan genoten! Hoe kleiner ik me maakte, hoe harder de slee ging en daar maakte ik natuurlijk een sport van. De groep nét niet kwijt raken en ze dan met een bloedgang inhalen, ja. Dat vonden we (alle 7) best leuk.

Huskies knuffelen bij Lyngsfjord Adventure

De rest van de middag hebben we gespendeerd met nagenieten, foto’s uitzoeken, opwarmen bij kaarslicht en héél veel eten. En rond Sesamstraattijd naar bed gaan, want al die kou en emoties hebben echt een ontzettende aanslag op je lijf.

Dag 5 – Information and emotion overload

Drie dagen van het niveau ‘ik leef een droom’, waren misschien iets te veel van het goede. We werden de vijfde dag wakker met een partij watjes in ons hoofd waar je U tegen zegt. Gelukkig hadden we bewust een rustige dag ingepland om na te genieten en alle indrukken te verwerken. We spendeerden de dag met knuffels, verhalen uitwisselen, het staren naar foto’s en slenterden wat door de stad.

Tegen de middag brachten we een bezoekje aan het Polaria. Een aquarium dat zich in de haven van Tromsø bevindt. Het werd ons aangeraden door de Sami, dus we gingen er eigenlijk vanuit dat de dieren er (net als in het Dolfinarium) een heel goed leven zouden hebben. Toch gingen we met gemengde gevoelens weg nadat we de zeehonden in een relatief klein bassin hadden zien zwemmen. Je kon wel merken dat ze erg aan mensen gewend waren, want ze reageerden direct op ons en vooral op onze paraplu. Dat maakte het dan wel weer een fijne ervaring. Ik hoop ook voor de beestjes.

Aquarium in Polaria, Tromsø
Zeehondjes in Polaria aquarium, Tromsø
Zeehondjes in Polaria aquarium, Tromsø

Dag 6 – Sneeuwstorm in Tromsø en warme chocolademelk in Finland

Omdat dag 7 in zijn geheel uit de terugreis zou bestaan, wilden we zoveel mogelijk uit onze laatste dag halen. ‘s Ochtends vroeg werden we in de haven opgepikt door gids Jon en naar de boot Polargirl geleid voor een walvissafari! Na een korte introductie en warme koffie en thee, betraden we gewapend met onze camera’s het bevroren dek.

Walvissafari op de ijzige wateren nabij Tromsø

Zodra we de beschutte haven uit waren, begon het KEIhard te sneeuwen. En met KEIhard, bedoel ik ook echt met een BLOEDGANG. Zo hard dat je onmogelijk tegen de wind in kon staan met je ogen open.. Gelukkig hadden we nog een skibril bij ons waardoor in ieder geval één van ons kon fotograferen.

Al vrij snel kwamen we verschillende groepen walvissen tegen. Volgens gids Jon waren het 12(!) bultrugwalvissen opgesplitst in 4 groepen. Toen er één vlak langs onze boot zwom, konden we pas zien hoe gigantisch ze eigenlijk waren. Het leek wel alsof er een duikboot voorbij kwam varen! Wat een impossant wezen.

Walvissenstaart in het water nabij Tromsø

We hadden blijkbaar een perfecte dag uitgekozen, want juist in deze weersomstandigheden spelen de mannetjes walvissen graag met elkaar. We werden getrakteerd op een show die bijna een circusact leek! Eén walvis sloeg herhaaldelijk met zijn staart op het water en probeerde zijn hele lijf zover mogelijk boven het water uit te zwaaien. Iedere keer weer begeleid met een gilletje van Jon. Die man doet hetzelfde werk al 5 jaar lang, dag in dag uit en verandert nog altijd in een 16-jarig meisje als hij een walvissenstaart ziet. Dit was een bijzonder leuke bijkomstigheid van de trip. En natuurlijk gilde ik met hem mee. En hoop ik dat niemand heeft gezien dat de tranen in mijn ogen sprongen van geluk..

Springende walvis in de winter in Tromsø

Maar daarmee was de dag nog niet voorbij.. Want waarom zou je slapen in Tromsø als je er ook wakker kan zijn? Omdat we zo debiel verliefd op dit land, deze vakantie en Aurora waren, besloten we de laatste nacht slaap compleet over te slaan. Maximaal rendement. We moesten en zouden namelijk nog één keer het noorderlicht zien.

Maar boven de hele provincie hingen wolken en dan kun je maar één ding doen. Net zo lang rijden tot je heldere hemel vindt. En dus besloten we een nachtje slapen over te slaan en naar Finland te rijden samen met Roy, een heerlijk chaotische en ontzettend aardige Noorse fotograaf. Juist, we waren heuse noorderlichtchasers.

Na uren rijden arriveerden we op de Finse toendra, waar het -18°C vroor en alle bomen wit bevroren waren en glinsterenden in het maanlicht. En terwijl Roy een kampvuurtje maakte voor een BBQ met elandburgers en rendierenworstjes, begon een waanzinnig knetterende en pulserende Noorderlichtshow die twee uur lang door de lucht danste. We hadden ons geen betere afsluiting van deze sprookjesweek kunnen voorstellen. On-ge-fucking-looflijk. <3

Kampvuur in een besneeuwd landschap bij maanlicht
Noorderlicht in Finland
Langsrijdende vrachtwagen onder het Noorderlicht in Finland

Dag 7 – Kampvuur in het vliegtuig

‘s Ochtends vroeg kwamen we terug bij het hotel en pakten we onze koffers om naar huis te vliegen, stinkend naar kampvuur, met wallen zo groot als hangmatten, maar een grijns die met plastische chirurgie verwijderd zal moeten worden.

De heimwee heeft haar lelijke gezicht inmiddels weer laten zien, maar laten we het positief bekijken. Dit zorgt er natuurlijk voor dat we opnieuw kunnen beginnen met voorpret!

See you soon, Noorwegen.
See you soon. <3

Groepsfoto onder het Noorderlicht

Persoonlijk reisadvies

Wil je hulp met het samenstellen van jouw droomreis naar en door Noorwegen? Of het organiseren van je reis compleet uit handen geven? Neem contact met mij op en dan ben jij straks ook Lost in Norvana!

20 reacties

  • ellie

    Als ik de foto’s bekijk en je verhaal lees , denk ik dat je een van de mooiste vakanties heb beleefd .
    Wij maken ook vaak mooie momenten mee tijdens onze vakantie is Scandinavië .
    Wij zijn helemaal verslaafd aan Noorwegen /Finland
    Bedankt voor je delen van je reis momenten.
    Groetjes Ellie

    • Lost In Norvana

      Dat weet ik wel zeker, Ellie! Ik denk niet dat we deze vakantie ooit nog gaan overtreffen. Wat een waanzinnige week hebben wij beleefd.
      Nu hopen dat we snel die kant weer op mogen/kunnen! Want het begint nu alweer te kriebelen.
      Veel liefs!

  • Tijn

    Dank je wel , Michelle voor het delen met ons van jullie geweldige mooie ervaring. Ook een droom van mijn echtgenoot en mij om het noorderlicht te zien, de sneeuw te voelen, de honden te horen en de liefde voor Noorwegen “life” te ervaren. Groeten van Tijn en Jaap

    • Lost In Norvana

      Heel graag gedaan, Tijn! Het was me een waar genoegen. Fijn dat mensen het zo leuk vinden om te lezen.
      Aarzel niet om die droom te verwezenlijken hoor! Het is namelijk NOG mooier dan je je voor kunt stellen. Laat je het me weten als het zover is?
      Liefs!

  • RoxanneWorld

    Ik snap heel goed dat je een traantje moest laten bij die walvissen. Ik heb ook schaamteloos gejankt toen ik mijn eerste wilde Oerang-Oetang zag hier in Maleisië. Een alfamannetje ook nog. Zo magisch en bijzonder! En verder was dit gewoon een heel fijn verhaal. Ik haat sneeuw maar vind het zowaar leuk nu!

    • pAula

      Mooi verteld, je belevenissen in Tromso en Kamp Tamok !
      Ben er deze winter 15-16 en ook de winter van 13-14 geweest.
      Het is inderdaad een heel andere wereld dan de onze.
      Een Aurora- Borealis waar je sprakeloos van wordt.
      Ook de stilte, de sneeuw en de lavvu’s : EEN SPROOKJESWERELD !
      Daar blijf je nog lang van nagenieten.
      Ik ben tussendoor in de zomer nog eens naar De Noordkaap gevlogen.
      Om het andere uiterste mee te maken : De Middernachtzon !
      Daar moet je ook beslist voor teruggaan.
      Is weer heel anders !
      Noord-Noorwegen heeft ook MIJN HART gestolen !

      Afz. Paula Jong- Smits.

      • Lost In Norvana

        Bedankt voor je reactie, Paula!
        Het is niet te vergelijken met Nederlandse winters. Die zijn maar nat en saai. Deze zijn prachtig en ontroerend! We willen absoluut nog eens terug voor de Middernachtzon, maar voor nu staan Lofoten en Senja op onze planning! En uiteraard zal ik ook die verhalen weer delen van de zomer. 🙂
        Liefs!

    • Lost In Norvana

      Ohhhh wow, Rox! Dat lijkt me ook zoooo ontzettend bijzonder! Dat effect kan de natuur gewoon op je hebben he? Dat je zo overdonderd bent dat je eigenlijk alleen maar kunt huilen, haha. En die sneeuw? Die is magisch. Het glinstert, glittert en maakt alles NOG mooier. Geloof me. 😉

  • Cora Riedijk

    Wat een waanzinnige foto’s en wat een geweldige reis! Even hardop gelachen bij je opmerking over de huskies die onderweg tijdens het rennen gewoon hun behoefte doen..
    dat doet mijn husky nl. ook als hij naast de fiets rent…Zelf zijn we enige jaren geleden in de zomer in Noorwegen geweest en nu willen volgend jaar in februari!
    Schitterend land en mooie, lieve mensen. Leuk jouw verhaal gelezen te hebben.
    Groetjes Cora

    • Lost In Norvana

      Dankjewel Cora! Wat grappig om te horen. Dat zit dus gewoon in hun natuur. Of ze doen het gewoon om jou te plagen, natuurlijk. 😉
      Noorwegen is in de winter even zo prachtig als in de zomer. Wij kunnen gewoon niet meer stoppen met terug komen. Het is echt fantastisch!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.